همەی ما اضطراب را درک و احساس می‌کنیم. احتمالا دست‌خوش نشانه‌های فیزیولوژیکی، مانند: دلشوره، تپش قلب سریع، یا عرق‌کردن کف دست شویم. همچنین احتمالا اضطراب را از طریق رفتارمان، با وررفتن با لباسمان، قدم‌زدن دراتاق، یا بی‌قراری و سراسیمه عمل کردن نشان دهیم.
اضطراب حالت پیچیده ناراحتی روانی است که واکنش های هیجانی، رفتاری، فیزیولوژیکی وشناختی را به محرک‌های تهدیدکننده منعکس می‌کند.
روانشناسان اغلب دو نوع اضطراب را ازهم متمایزمی کنند:
۱- ترس ۲- نگرانی
ترس: عمدتا واکنش رفتاری و فیزیولوژیکی به تهدید فوری است که درآن فرد به خطر قریب‌الوقوع پاسخ می‌دهد. وقتی پی می‌بریم آمادگی و قدرت لازم برای مقابله با یک بیماری را نداریم، دچار ترس شویم و ازلحاظ ذهنی، ممکن است احساس وحشت به ما دست دهد. مثلا یکی از ترس و نگرانی‌های دوران کودکی (6 تا 8 سالگی) ترس از میکروب یا بیماری است، که نشانه آن اضطراب شدید خواهدبود.
نگرانی: عمدتا پاسخی شناختی به تهدید است که در آن فرد خطری در نظر می‌گیرد و برای آن آماده می شود. تجربه ذهنی نگرانی، حالت مزمن ناراحتی روانی است که می‌تواند موجب تشویش، دلشوره و تنش شود. در هر مقطع زمانی معین، ترس‌ها و نگرانی‌های کودکان مرحله رشدشناختی، اجتماعی و هیجانی موجود آن‌ها را منعکس می‌کنند و به مقدار زیاد در عمل‌کرد اجتماعی-هیجانی وکیفیت زندگی کودک اخلال ایجاد می‌کند.
پس والدین عزیز
با مدیریت رفتار خود در برابر ویروس کرونا، سلامت روانی کودک را با تزریق استرس، تهدید نکنید؛ از بروز نگرانی‌ها و مشکلات رفتاری بیشتر در کودکان خود جلوگیری کنید. یکی از روش های فراگیری ترس درکودکتان از طریق انتقال اطلاعات است
نیازی نیست با پی‌گیری‌های مکرر، آمار لحضه‌به‌لحظه‌ی تعداد کشته‌ها و مبتلایان نزد کودک، از خطرناک بودن ویروس، مشکلات فعلی و فقدان موارد لازم، و بحث های که بار هیجانی منفی دارند که باعث بیش تر شدن اضطراب در کودکتان می شود و سلامت هیجانی کودکتان را تحت تاثیر قرار می دهدحرف بزنید.
دلیلی ندارد جلو چشم کودک و پشت تلفن، مدام با دوستانتان در مورد ویروس کرونا صحبت کنید. روش دیگر فراگیری ترس از طریق یادگیری مشاهده ای است یعنی کودکتان بامشاهده ترس ،اضطراب ،نگرانی درشما ترس را فراگیری می کنند.پس والدین عزیز از انتقال ، اضطراب ونگرانی خودتان به کودک خودداری کنید.
"کلمات" ابزاری برای برقراری ارتباط قلمداد می شوند، در چنین شرایطی، بیان چنین کلماتی برای کودک تبدیل به اسحله خواهدشد.
اطلاعات وزبانی که برای بیان آن انتخاب می کنیدباید باسن ومرحله رشد کودکان مطابقت داشته باشد والدین گرامی توجه کنیدبسته به سن کودک نحوه بیان خود ومیزان اطلاعات را متناسب کنید.
والدین گرامی، به جای تزریق استرس به کودکتان، می‌توانید رهنمودهای زیر را در پیش بگیرید:
✓ سعی کنید حتما خودتان پیش قدم باشید، چون شما بهترین الگو برای فرزندانتان هستید.
✓ شیوه‌ی صحیحِ شستن دست را به کودک آموزش دهید.
✓ بە فرزندتان بگویید نوعی سرماخوردگی است. اما چون ممکن است از کسی به ما منتقل بشه، بهتر است فعلا خونه کسی یا مهدکودک و مدرسه نرویم. با کسی دست ندهیم، کسی را بغل نکنیم، کسی را نبوسیم.
✓ برای رعایت نکات بهداشتی در قالب نقاشی، بازی، شعر، داستان و نمایش به فرزندتان آموزش دهید و شکل ویروس را برای کودک بکشید و راهکار‌های پیشگیرانه را به کودک آموزش دهید.
✓ محیط شاد و همراه با بازی‌های متفاوت برای کودکتان در منزل فراهم کنید.
اولاً، در صورت مشاهده‌ی عدم تمایل کودکتان به انجام و رعایت موارد اشاره‌شده، سعی کنید با کودک ارتباطی دوستانه برقرار کنید.
ثانیاً، بعد از انجام دستورات، از مشوق‌های مورد علاقه استفاده کنید. با این رهنمودها همراه با تشویق کلامی به جای تزریق استرس، اعتماد بنفس را در کودکان تقویت کنید.