تاریخ: ۱۴۰۰/۹/۲۸
از خود‏جرحی تا خودکشی: ارتباط رفتارهای خود‏آسیب‏ رسان با خودکشی
مریم بابایی فرد
هاژه به نقل از میگنا، اگر رفتارهای خودجرحی به قصد خودکشی انجام نمی‏شوند، چگونه می‏توانند احتمال خطر خودکشی را افزایش دهند؟
خودجرحی که گاهی از آنها تحت عنوان رفتار‏های خود آسیب رسان بدون قصد خود‏کشی  (NSSI) یاد می‏شود، به صورت آسیب به بافت بدن بدون قصد خودکشی تعریف شده است (ناک،2009). نرخ شیوع این رفتار در میان نوجوانان و جوانان تقریبا بالا است.
روش‏ها و شیوه‏ های متعددی برای انجام این رفتار وجود دارد که از این بین می‌توان به بریدن، سوزاندن، خراش ایجاد کردن و کوبیدن سر اشاره کرد. 
معمولا نوجوانان و جوانان دارای سابقه آسیب‏های دوران کودکی با شدت بیشتری این رفتارها را انجام می‏دهند (مکلارن و بست، 2010). مطالعات پیشرو در این زمینه بیشتر به نقش این رفتارها به عنوان نوعی راهبرد مقابله‏ای اشاره داشته‏اند (ناک، 2009).
در واقع به نظر می‏رسد عمده کارکرد این رفتارها آرام‏ سازی است، زیرا وقتی افراد با طوفان هیجان‏ ای آشفته‏ ساز مواجه هستند و مهارت‏های سالم را نیز نمی‏شناسند از این رفتار‏ها برای خود‏آرام سازیِ هرچند موقت استفاده می‏کنند (آگویر، 2014). در واقع این رفتارها، به قصد خودکشی انجام نمی‏شوند و کارکردی مقابله‏ ای برای مواجهه با فشارها و تجارب درونی دارند.
 از طرفی مطالعات نشان داده‏ اند که خود‏جرحی‏ های مکرر می‏توانند خود‏کشی را پیش‏ بینی کنند و همچنین افرادی که اقدام به خودکشی می‏کنند، به طور همزمان رفتارهای خودجرحی نیز انجام می‏دهند (هورواث و همکاران،2020). همچنین در مروری نظام‏ مند که به مطالعات مربوط به خودآسیب‏ رسانی و اقدام به خودکشی در نوجوانان پرداخته بود، گزارش شد که خطر و احتمال خودکشی در نوجوانانی که خود آسیب رسانی دارند بسیار بیشتر از نوجوانان عادی و حتی نوجوانان مبتلا به افسردگی است (شوشتری و خانی‏پور،1393).
در این میان سوالی که مطرح می‏شود این است که اگر رفتارهای خودجرحی به قصد خودکشی انجام نمی‏شوند، چگونه می‏توانند احتمال خطر خودکشی را افزایش دهند؟ بخشی از پاسخ را می‏توان با کمک سازۀ عدم تحمل پریشانی و اجبار برای تکرار رفتارهای خود آسیب رسان به عنوان تنها راه باقیمانده برای تسکین درد تبیین کرد، که در بلند مدت باعث استفاده از شیوه‏ های خطرناکتر و خودتخریبی بیشتر می‏شود.
از این منظر وقتی افراد با تجارب دردناک درونی مواجه می‏شوند به دنبال آرام ساختن خود هستند و از آنجا که مهارت‏های سالم مانند تحمل آشفتگی و تنظیم هیجان را نمی‏شناسند، به رفتار‎‏های خودجرحی روی می‏آورند که در کوتاه مدت تسکین‏ دهنده هستند، به مرور زمان و با تکرار این رفتارها، خودتخریبی تبدیل به عادت شده و فاصلۀ بین خود جرحی تا خود تخریبی کامل یا همان خودکشی باریکتر می‏شود و به این ترتیب جهش از خود جرحی به خود‏کشی با احتمال بیشتری انجام می‏شود، چرا که به مرور زمان میزان تحمل درد نیز افزایش یافته و روش‏های قبلی دیگر نمی‏توانند موجب آرام‏ سازی شوند، به این ترتیب مسیر برای انجام رفتار‏های تخریبی خطرناکتر و وارد ساختن آسیب بیشتر به خود و  نزدیک شدن به خود‏کشی باریکتر شده و در نهایت به خودکشی موفق منتهی می‏شود (آگویر، 2014).
به این ترتیب خود‏جرحی که معمولا کارکردی در جهت آرام‏ سازی دارد و با انگیزه‏ای متفاوت از خودکشی انجام می‏شود، به مرور زمان و وقتی بدن تبدیل به مسیری برای تخلیۀ درد ناشی از تجارب دردناک شده باشد، تا جایی ادامه پیدا می‏کند تا تبدیل به خودتخریبی کامل یا مرگ شود. از این رو اهمیت توجه به رفتار‏های خود آسیب رسان فزونی یافته است.
لذا، آموزش مهارت‏هایی مانند تحمل آشفتگی و تنظیم هیجان از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است، چون می‏توانند در مواقع احساس فشار زیاد برای انجام خودجرحی که در بلند مدت خطر خودکشی را در پی دارد، به کمک فرد بیایند و به شکلی کارآمد عمل کنند.
منابع
آگویر، بلیس (2014). اختلال شخصیت مرزی در نوجوانان. ترجمه مریم بابایی فرد (1398). تهران: انتشارات ارجمند.
حکیم شوشتری, خانی پور, حمید. (1393). مقایسه خودآسیب‌رسانی و اقدام به خودکشی در نوجوانان: مرور نظام‌مند. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران. 20(1), 3-13.‎
Horváth, L. O., Győri, D., Komáromy, D., Mészáros, G., Szentiványi, D., & Balázs, J. (2020). Nonsuicidal self-injury and suicide: the role of life events in clinical and non-clinical populations of adolescents. Frontiers in psychiatry, 11, 370.
MacLaren, V. V., & Best, L. A. (2010). Nonsuicidal self-injury, potentially addictive behaviours, and the five factor model in undergraduates. Personality and Individual Differences, 49, 521–525.
Nock, M. K. (2009). Why do people hurt themselves? New insights into the nature and functions of self-injury. Current Directions in Psychological Science, 18, 78–83.
. Non-suicidal self-injury
. Nock
. MacLaren, Best
.Aguirre
.Horváth