چند روزی است که سایه شوم تگرگ بر آسمان دشتهای سرسبز منطقه سنگینی میکند و ضربات بیامان دانههای یخ، نهالهای امید کشاورزان و باغداران را در هم شکسته است. دیگر نه از طراوت شکوفههای بهاری خبری هست و نه از عطر دلانگیز میوههای نوبرانه. جای آنها را انبوهی از برگهای سوراخسوراخ، شاخههای شکسته و شکوفههای لگدکوبشده گرفته است. گویی دستی نامرئی، تابلوی زیبای طبیعت را با ضرباتی خشن خطخطی کرده و رنگ امید را از چهرهی زحمتکشان زدوده است.
در دشت شهرویران مهاباد، آن پهنهی حاصلخیز که مایه فخر و برکت منطقه است، اکنون سکوتی تلخ حکمفرماست. کشاورزانی که با عشق و امید، بذرها را در دل خاک کاشته و روزها و شبها چشم به راه ثمردهی بودند، حالا با چشمانی نمناک، شاهد پرپر شدن آرزوهایشان هستند. تاکستان و باغهای نقده نیز زیر ضربات تگرگ قامت خم کردهاند و باغداران دلشکسته، نظارهگر رقص بیجان برگها در بادند. در پیرانشهر نیز، باغات سیب و گیلاس که قرار بود کامها را شیرین و بازارهای محلی را رونق بخشند، به صحنهای از خسارت و یاس بدل شدهاند.
این تنها خسارت مادی نیست که بر جان کشاورزان و باغداران سنگینی میکند، بلکه اندوه عمیق هدر رفتن زحمات طاقتفرسا، شببیداریها و عرق جبینهایی که پای این کشتزارها ریخته شده و روح آنها را میخراشد. هر شاخه شکسته، هر شکوفه لهیده، یادآور روزهای سخت کار و تلاش بیوقفه است که حالا در چشم بر هم زدنی، به تلی از ناامیدی بدل شده است. گویی تگرگ، نه فقط محصولات بلکه جوانه امید را نیز در دل این زحمتکشان منجمد کرده است.
اکنون در این سکوت غمانگیز پس از طوفان، چشمها به سوی نهادهای متولی و حاکمیتی دوخته شده است. انتظار میرود که مسئولان با درک عمیق از این فاجعه و پیامدهای ناگوار آن بر زندگی کشاورزان و اقتصاد منطقه، گامهای عملی و موثری برای جبران خسارتها بردارند. تخصیص تسهیلات کمبهره، بخشودگی وامهای کشاورزی، ارائه کمکهای بلاعوض و حمایتهای بیمهای کارآمد، حداقل انتظاری است که این قشر آسیبدیده از دولت و نهادهای مربوطه دارند.
فراموش نکنیم که کشاورزی شریان حیاتی اقتصاد این منطقه است و بیتوجهی به مشکلات کشاورزان، نه تنها زندگی آنها را تحت تاثیر قرار میدهد، بلکه امنیت غذایی و رونق اقتصادی جامعه را نیز به مخاطره میاندازد. لازم است که نهادهای متولی با رویکردی همدلانه و مسئولانه در کنار کشاورزان و باغداران آسیبدیده قرار گرفته و با اقدامات فوری و کارآمد مرهمی بر زخمهای عمیق آنها بگذارند و بار دیگر بذر امید را در دلهایشان بکارند. تنها در این صورت است که میتوان انتظار داشت دشت شهرویران و باغات منطقه، بار دیگر با عطر شکوفهها و طعم شیرین میوهها جان تازهای بگیرند.