|
با وجود تبلیغات گسترده در خصوص افتتاح ۵۲ کیلومتر راه روستایی در آذربایجان غربی با حضور معاون رییس جمهور، بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که این پروژه نه تنها جدید نیست، بلکه افتتاح آن پس از سال‌ها به عنوان یک دستاورد تازه، سوالات جدی را در مورد کارنامه دولت در این استان محروم مطرح می‌کند.
خبر افتتاح ۵۲ کیلومتر راه روستایی که مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای آذربایجان غربی از آن به عنوان «دستاورد دولت وفاق ملی» یاد کرده، در حقیقت مجموعه‌ای از پروژه‌های کوچک و بزرگ در ۴۳ روستای استان است که بخش عمده‌ای از آنها پیشتر به بهره‌برداری رسیده بودند. به عنوان نمونه، پروژه آسفالت روستای سیچان‌بلاغ مهاباد که با حضور عبدالکریم حسین زاده معاون رییس جمهور افتتاح شد، طرحی است که کلنگ‌زنی آن به دولت دوازدهم (روحانی) بازمی‌گردد و در سال ۱۴۰۱ به اتمام رسیده بود.
این اقدام به جای آنکه نشانی از پیشرفت و توسعه باشد، این گمانه را تقویت می‌کند که دولت در یک سال اخیر، پروژه شاخص و جدیدی در حوزه راهسازی روستایی در این شهرستان محروم به سرانجام نرسانده و برای پر کردن کارنامه خود، به افتتاح دوباره پروژه‌های دولت‌های پیشین روی آورده است. این نوع رویکرد در خوش‌بینانه‌ترین حالت، نوعی افتتاح نمایشی است که با هدف کسب دستاوردهای رسانه‌ای صورت می‌گیرد.
مدیرکل راهداری نیز در سخنان خود به تکمیل ۸۰ کیلومتر راه روستایی با اعتبار ۳ هزار و ۸۰۰ میلیارد ریال اشاره کرده که ۵۲ کیلومتر آن افتتاح شده و مابقی در دست اقدام است. این در حالی است که افتتاح مجدد یک جاده قدیمی، نمی‌تواند به عنوان بخشی از این ۸۰ کیلومتر جدید قلمداد شود.
آذربایجان غربی یکی از مناطق محروم کشور است که نیاز مبرمی به توسعه زیرساخت‌ها، به‌ویژه در مناطق روستایی دارد. انتظار مردم از دولت جدید، آغاز پروژه‌های نوآورانه و تحول‌آفرین است، نه برگزاری مراسم برای افتتاح مجدد پروژه‌های گذشته. اگرچه مرمت، لکه‌گیری یا روکش مجدد راه‌های قدیمی اقدامی لازم و ضروری است، اما نباید آن را به عنوان یک پروژه جدید و بزرگ به مردم معرفی کرد.
همچنین مسئولان مهاباد باید پاسخگو باشند که در یک سال اخیر، چه پروژه‌های عمرانی جدیدی را در حوزه راهسازی در این شهرستان کلید زده و به بهره‌برداری رسانده‌اند. چرا که استفاده از پروژه‌های نیمه‌تمام یا تکمیل‌شده دولت‌های گذشته و کشاندن معاون رئیس جمهور به شهرستان به عنوان دستاورد، تنها نشان از یک کارنامه خالی و عدم وجود اراده برای حل ریشه‌ای مشکلات دارد.
|