به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هاژه، 'رحیم عبدالکریمی' پژوهشگر بوکانی به طور رسمی برای ایراد سخنرانی، تدوین و اصلاح برنامه حفاظت جهانی پرنده در معرض انقراض 'میش مرغ' به کنفرانس علمی 'اولان باتور' پایتخت کشور مغولستان دعوت شد.
کنفرانس آسیایی اولان باتور با عنوان ' پیشرفت در برنامه حفاظتی میش مرغ ' قرار است با حضور محققان و اکولوژیست هایی از آسیا و جهان در 26 و 27 ماه می در اولان باتور پایتخت کشور مغولستان برگزار شود.
این کنفرانس با هدف جمع آوری داده های جدید از پراکنش جمعیت میش مرغ، تهدیدهای پیش روی این گونه پرنده و تدوین و اصلاح برنامه حفاظت جهانی آن برگزار می‌شود.
میش مرغ یکی از گونه های شاخص جانوری می‌باشد که سنگین وزن ترین پرنده قادر به پرواز جهان لقب گرفته است و بدلیل کاهش جمعیت جهانی آن در رده آسیب پذیر فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
ایران یکی از مناطق محل زیست 'میش مرغ' در آسیا بوده که در اثر عوامل گوناگون از قبل دخالت بشر در تخریب زیستگاه های آن، شکار و دیگر عوامل جمعیت آن به شدت کاهش یافته و قریب به 90 درصد زیستگاه های آن در طول چند دهه گذشته از بین رفته است.
با توجه به نتایج بدست آمده امروزه تنها قریب به 40 قطعه از این گونه در کل کشور باقی مانده و تنها زیستگاه های فعال آن دشت‌های استیپی اطراف بوکان می باشد که بعنوان آخرین پناهگاه زیستی این پرنده در کشور شناخته می شوند.
این کنفرانس به همت وزارت محیط زیست و توریسم مغولستان و با همکاری دفتر محیط زیست سازمان ملل، اتحادیه اوراسیایی حفاظت از هوبره، مرکز حفاظت از حیات وحش مغولستان و اکادمی علوم مغولستان برگزار می شود.
رحیم عبدالکریمی پژوهشگر بوکانی چاپ چندین مقاله علمی در انتشاراتهای معتبر جهانی از قبیل کمبریج، تایلروفرانسیس را در کارنامه خود دارد.
میش مرغ در حال حاضر نماد محیط زیست استان اذربایجان غربی بوده و وضع جمعیتی این گونه بر اساس محاسبات اکولوژیکی در ایران بر روی لبه انقراض قرار دارد.
میش‌مُرغ پرنده‌ای از خانواده هوبره ایان است که در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند.
این پرنده دارای گردن و پاهای کشیده، بال ها و منقار پهن و پرهای رنگارنگ است و روی زمین لانه‌سازی می‌کند.
میش مرغ در فصل بهار تخمگذاری می‌کند و در هر دوره تخمگذاری نیز 2 تا چهار تخم می‌گذارد؛ پس از 25 تا 27 روز جوجه‌ها به دنیا می‌آیند.
میش مرغ یکی از بزرگترین پرندگان ایران است و از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد، طول بدن آن به یک متر و وزنش به بیش از 15 کیلوگرم می‌رسد و پرهای میش‌مرغ در قسمت پشت نخودی سیر با راه‌های عرضی سیاه و در قسمت شکمی، کاملاً سفید رنگ است.
میش مرغ پاهای قوی و بلندی دارد که به سه انگشت ختم می‌شود. این پاهای قوی، برای میش‌مرغ که کمتر پرواز می‌کند، اهمیت زیادی دارد.
در بهار که زمان جوجه‌آوری است آشیانه خود را در قسمت‌های انبوه این مزارع می‌سازند اما در پاییز و زمستان نیز می‌توان آنها را در مزارع درو شده مشاهده کرد. میش‌مرغ‌ها به محض احساس خطر، به طرف نقاط مرتفع پرواز می‌کنند و در آنجا به دیده‌بانی می‌پردازند.
بیش از 80درصد میش مرغ ایران در استان آذربایجان غربی در شهرستان بوکان زیست می کند.
منبع: ایرنا