هاژه ـ احمد احمدی یکی از ورزشکاران موفق مهاباد در سطح ملی و بین المللی به شمار می رود و توانسته به موفقیت های چشمگیری دست یابد. وی عضو تیم ملی قایقرانی بادبانی ایران و در مسابقات مختلف به عنوان تنها نماینده کشور حضور داشته است. بر خود دانستیم به پاس موفقیت های چشمگیر این جوان موفق با وی به گفتگو بنشینیم.

 

هاژه_ آقای احمدی در ابتدا خودتان را معرفی و شمه ای از زندگیتان را بیان بفرمایید.

احمد احمدی ساکن منطقه باغ شایگان مهاباد هستم. در سال 1369 در خانواده بسیار زحمت کش با 6 خواهر و برادر به دنیا آمدم. هنگام تولد من، 14 ماه از فوت پدرم می گذشت و در این بین هزینه های زندگی روی دوش برادر بزرگ و مادرم افتاد و آنان زحمات فراوانی برای من و خواهر و برادرانم کشیدند.

هاژه_ دوران ورزش شما چطور آغاز شد و چه شد به قایقرانی علاقه مند شدید؟

از سال 1375 و سن 6 سالگی ورزش ژیمناستیک را با تشویق برادرم خبات احمدی آغاز کردم، حدود یک سالی این ورزش را ادامه دادم و به خاطر درس و مدرسه آن را کنار گذاشتم. اما دوباره از سن 9 سالگی با اصرار برادرم به ژیمناستیک روی آوردم و در سنین 15- 16 و 17 سالگی در لیگ باشگاه های کشور و لیگ برتر شرکت کردم و مدال های مختلفی را به صورت تیمی و انفرادی کسب کردم.

در هنگام مسابقات ژیمناستیک برادرم شخصا مربیگریم را بر عهده داشت و با کسب موفقیت در رده های استانی و منطقه ای موفق به حضور در مسابقات کشوری این رشته شدیم.

در آن زمان من به همراه برادرم خبات احمدی و آقایان حسن ایرانپور و یعقوب فاتحی تمرین های سختی را پشت سر گذاشته بودیم و از لحاظ جسمانی آمادگی خوبی داشتیم. سال اول در مسابقات دست دوم کشوری شرکت کردیم که به مقام سوم دست یافتیم و وارد مسابقات دست اول این رشته شدیم در آن زمان ژیمناستیک در بهترین حالت خود برای برگزاری مسابقات باشگاهی قرار داشت.

در لیگ دست اول نیز مقام سوم را کسب کردیم و به صورت انفرادی نیز من نتایجی مناسبی به دست آوردم. در آن زمان همیشه این امید را داشتم که روزی بتوانم عضویت تیم ملی شوم، اما فکر نمی کردم این عضویت در تیم قایقرانی باشد زیرا تمام تمرکزم در آن زمان روی ژیمناستیک بود و برای آن زحمات فراوانی کشیدم.

طی شرکت در این مسابقات هیچ نهاد یا ارگانی از ما حمایت نمی کرد و ما بخشی از هزینه شرکت در مسابقات را از کمک های بازار سیگار مهاباد و بخشی دیگر را از جیب خود تأمین می کردیم.

هاژه ـ آقای احمدی چطور شد که از ژیمناستیک به سوی قایقرانی روی آوردید؟

سال 1386 بود در سالن وزنه برداری مهاباد تست قایقرانی برای انتخاب اعضای تیم ملی گذاشته بودند که به پیشنهاد برادرم در این مسابقات شرکت نمودم. حدود 200 نفر متقاضی از مهاباد برای انجام این تست شرکت کرده بودند که این تست شامل آیتم های آمادگی جسمانی و ذهنی و روحی بود تا تمام شرایط در انتخاب افراد مدنظر قرار گرفته شود. من همیشه مدیون خانواده ام هستم که با توجه به شرایط سخت،  من را به کلاس زبان انگلیس فرستادند که در این تست خیلی برای من مفید بود. در این تست دو مربی از ایران و پاکستان حضور داشتند که به واسطه مکالمه به انگلیسی این مرحله را با موفقیت به پایان رساندم. برای 3 مرحله بعدی این تست من را دعوت نکرده بودند و علتش را نمی دانم، در آن زمان حدود 100 نفر از کل 900 نفر شرکت کنندگان در ایران باقی مانده بودند و من عضو این 100 نفر بودم که در نوروز سال 1387 کلاس آموزشی در ارتباط با قایقرانی و ملزومات آن در مهاباد برگزار شد. اما در لیست نهایی فدراسیون نام من نبود و همین امر باعث اعتراض از سوی مسئولین ورزش و جوانان (بهمن تدین) شد که چرا اسم من را حذف کرده اند، پاسخ اعتراض که آمد من را به عنوان مترجم برای مربیان خارجی و شرکت در مسابقات خارجی انتخاب کرده بودند.

در آن زمان من به سبب اختراع دستگاه تمام اتوماتیک پخت نان در سال 1383 عضو بنیاد نخبگان بودم و به سبب شرکت در جشنواره های مختلف و قهرمانی دو دوره استان سیمرغ بلورین و پروانه مخترعین برتر را از رئیس جمهور وقت دریافت کردم و در جشنواره خوارزمی مقام چهارم و بهترین نمره مگاترونیک را به سبب اختراع انجامی کسب کردیم (به همراه دو تن از دوستان).

در آن زمان من هم درس می خواندم، هم ورزش می کردم و هم مشغول اختراع بودیم و به این سبب از آمادگی ذهنی و جسمی خوبی برخوردار بودم.

در آن زمان که مترجم اردوی تیم ملی قایقرانی بودم از صحبت های مربی ها بهترین استفاده را بردم و تمام تکنیک ها را در تمرینات خودم به کار می بردم. در اردوی نهایی انتخابی تیم ملی در تمام رده ها در تهران 29 ورزشکار حضور داشتند که من هم به عنوان ورزشکار و مترجم حضور داشتم.

بعد گفتند که برای آمادگی حضور در بازی های آسیایی اردوی 3 ماه در مالزی خواهیم داشت، در این اردو فدراسیون مترجم استخدام کرد و من به عنوان ورزشکار در این اردو حضور یافتم. در یک ماه اول این اردو پیشرفت مناسبی نداشتم، تا حدی که مربی ها از موفقیت من قطع امید کرده بودند. اما در ماه دوم و سوم جهشی فوق العاده داشتم و توانستم اعتماد به نفس خودم را به دست بیارم و هنگام برگشت به ایران پیشرفت بسیار بهتری داشتم و در مالزی در چند مسابقه شرکت نمودم که وضعیتم بسیار بهتر شده بود. از 29 نفر که در اردو حضور داشتیم 3 نفر دیگر خط خوردند زیرا نزدیک بازی های المپیک 2010 و آسیایی بودیم و باید هر چه زودتر تیم بسته می شد. در آخر بعد از 2 سال اردوی مستمر تنها 4 نفر باقی ماندیم (از سال 1386 تا 1388 به مدت 2 سال اردوی مستمر). هزینه این اردوها بر عهده فدراسیون قایقرانی بود و تنها هزینه برای گذران روز یا به اصطلاح پول جیبی به ما داده می شد.

هاژه ـ کار شما با قایق از چه زمانی آغاز شد؟

برای اولین بار در اردوی انتخابی تیم ملی در مالزی قایق های مخصوص مسابقات را مشاهده کردیم و در آن زمان در داخل ایران نیز این قایق ها وجود نداشتند. به طوری که ما حدود یک سال بدون حتی لمس کردن این قایق ها در ایران تمرین و دوره های مختلف را پشت سر گذاشتیم. گاهی اوقات با قایق های پارو تمرین می کردیم اما تا آن زمان در مالزی قایق بادبانی که در اقیانوس ها با آن مسابقه می دادند را ندیده بودیم. همزمان با اردوی مالزی، اولین قایق های بادبانی ایران از کشورهای سنگاپور و چین نیز خریداری شد.

هاژه ـ این قایق های مخصوص بادبانی چه ویژگی های دارند؟

این قایق ها از ژیلکوت، فایبرگلاس، یکسری قطعات کاربن و آلومینیوم و آلیاژ ساخته شده اند و در کل جهان تنها 3 کارخانه مخصوص ساخت آن ها وجود دارد و هزینه خرید آن بسیار بالاست و هم اکنون قایقی که من برای شرکت در مسابقات بین المللی ژاپن با آن تمرین می کنم بدون احتساب هزینه های جانبی و گمرک و... در حدود 100 میلیون تومان قیمت خرید آن است.

هاژه ـ نحوه کار با قایق های بادبانی چگونه است؟ آیا امکان استفاده از آنها در مناطق ما جهت تمرین امکان پذیر است؟

این قایق ها تنها با باد و موج در اقیانوس، دریاها و رودخانه های بزرگ کار می کند. در حال حاضر در سد مهاباد نیز می توان از آن استفاده نمود.

هاژه ـ اولین مسابقاتی که با نام تیم ملی ایران شرکت کردید، چه زمانی بود ؟

در دو یا سه مسابقه تدارکاتی در مالزی شرکت کردیم و اولین بازی را با قایق دو نفره به صلاحدید مربی در مالزی برگزار کردم که در آن مسابقه مقام ششم را کسب کردم.

هاژه ـ چه مدت در اردوهای تیم ملی حضور داشتید؟

در طول سال به غیر از روزهای استراحت و... در حدود 7 الی 8 ماه در اردوهای تیم ملی حضور داشتم.

هاژه ـ در سطح جهان و ایران چه مقام های کسب کردید؟

در بازی های المپیک آسیایی چین 2010 در بازی های انتخابی تیم ملی در ایران که در بندر لنگه برگزار شد مقام اول را بدست آوردیم. هچنین در بازی های انتخابی برای تورنمنت جایزه بزرگ قطر (در سال 2014 یا 2015) که در انزلی برگزار شد نیز مقام اول را به دست آوردم که مسابقات انزلی در قایق یک نفره بود و مسابقات بندر در قایق دو نفره بود. در مسابقات جایزه بزرگ قطر موفق به کسب مدال برنز شدم.

متاسفانه در زمان برگزاری اردوها به هیچ عنوان مخارج و هزینه های زندگی و اردو به ما داده نمی شد، تنها در سال های 1386 الی 1389 بخشی از این هزینه ها تأمین شد و حقوق های ماهیانه آنقدر ناچیز است که نمی توان با آن هزینه یک سفر ساده را تأمین کرد. همزمان با اینکه سطح ورزشکار بالاتر می رود، هزینه های این ورزش نیز افزایش پیدا می کند بر این اساس هزینه های اهدایی فدراسیون کفاف نمی کند.

در حال حاضر به سطحی رسیده ام که در یک قدمی کسب سهمیه المپیک 2020 قرار دارم همزمان سهمیه آسیا را به دو نفر افزایش داده اند متاسفانه در المپیک ریودوژانیرو مقام دوم را در بین ورزشکاران کشورهای آسیایی به دست آوردم و از صعود بازماندم و امیدوارم بتوانم سهیمه حضور در المپیک 2020 را به دست بیاورم.

هاژه ـ تا به حال پیش آمده از اینکه این ورزش را انتخاب کرده اید، پشیمان باشید؟

این را از ته دلم می گویم تا به حال هیپگاه از انتخابم و رسیدن به تیم ملی علیرغم تمام مشکلات پیش آمده پشیمان نیستم، زیرا زمانی که از سال 1387 به در شرف رسیدن به لباس تیم ملی بودم، با خودم عهد کردم که تا آخر این ورزش را ادامه دهم.

هدف من رسیدن به المپیک و حتی فینال این رشته و رقابت برای کسب مدال است و تمام فکر و برنامه ریزی هایم در این راستا هدایت شده است و این باور را دارم که می توانم به چنین جایگاهی نیز دست یابم.

هاژه ـ چه هنگام و در چه کشوری در مسابقات کسب سهیمه و ورودی به المپیک شرکت خواهید کرد؟

من قبلاً در مجارستان موفق به دریافت سهمیه ورودی به مسابقات انتخابی المپیک شده ام (در این مسابقات به عنوان تنها نماینده آسیا حضور داشتم) و باید اول مرداد 1397 در کشور دانمارک برای کسب سهمیه المپیک و ورودی 2020 با حریفان خود مسابقه دهم. در این مسابقات به طور کلی 11 کشور که دارای بهترین قایقرانان هستند، انتخاب می شوند و از هر کشور یک نفر انتخاب می شود. بعد از این سهیمه های باقی مانده از جمله 3 سهمیه و 4 سهیمه و... به مسابقات دیگری اختصاص می دهند تا در شرایط مختلف ورزشکاران بتوانند این سهمیه ها را کسب نمایند.  به عبارت دیگر بعد از مسابقات دانمارک دو دوره دیگر مسابقات انتخاب المپیک در ملبورن استرالیا (2019) و ژاپن یا چین برگزار خواهد شد که به مسابقات انتخاب قاره ای مشهور است و انشالله با کسب موفقیت در این مسابقات به المپیک راه خواهم یافت.

هاژه ـ معیاری وجود دارد که بدانیم در رنکینگ جهانی هم اکنون در چه جایگاهی قرار دارید؟

در رنکینگ جهانی در بین حدود 700 ورزشکار با انجام 3 مسابقه در سال جزو 150 نفر اول هستم. این در حالی است که ورزشکاران برخی کشورها در طول سال گاهاً 10 مسابقه انجام می دهند. در سطح ایران در رشته ورزشی خودم رقیبی ندارم و در سطح آسیا من تنها با نمایندگان چین رقابت دارم و با توجه به اینکه سهمیه قاره آسیا برای شرکت در المپیک 2020 را به دو نفر افزایش داده اند، امیدوارم در المپیک حضور داشته باشم و برای اولین بار در این رشته تاریخ سازی خواهم کرد و درصورت صعود بعد از کشور چین به عنوان اولین آسیایی در این رویداد بزرگ جهانی شرکت می کنم.

در مسابقات مجارستان آنالیزورها هنگامی که ساعت های تمرین من را با ورزشکاران رتبه های پایین مقایسه می کردند، از لحاظ ساعت تمرین و نوع قایق استفاده، استهلاک قایق و... عملکرد بهتری داشته ام.

نکته مهم این است که معمولاً ورزشکار این ورزش اکثراً به لحاظ دسترسی به آب و دریا مشکلی ندارند، اما من هنگام ورود به این ورزش چنین مزیتی نداشتم و این شرایط در مهاباد مهیا نبود.

در سد مهاباد برای تمرین با مشکل عمده مواجه هستیم و امور آب با بیان اینکه این قایق ها سد را آلوده می کند، ما را از تمرین در آن منع کرده است، در حالیکه چنین چیزی درست نمی باشد.

البته باید توجه داشت در سطح ورزشی من، باید تمام اردوهای تمرینی در اروپا برگزار شود و امکانات و زیرساخت های موجود در ایران جوابگوی این نوع خاص از تمرینات نمی باشد. اما برای کسانی که از مهاباد بخواهند به این ورزش روی آورند بسیار اساسی است که بتوانند از سد مهاباد استفاده نمایند و احتمال مقام آوری در مسابقات بین المللی را نیز دارند (برای پرورش ملوان، قایقران، سیلور و... می توان از این سد بهره کافی برد).

هاژه ـ آیا سدهای مشابهی مانند سد مهاباد در ایران وجود دارد که آب آن را برای شرب باشد و در آن مسابقات قایقرانی نیز صورت پذیرد؟

بله، سد کرج، سد لتیان، سد حسنلو، شهرچای و... در ایران چنین ویژگی های دارند و مسابقه و تمرین در این سدها انجام گرفته است. بارها من و آقای بهمن تدین (رئیس قایقرانی مهاباد) از مسئولین خواسته ایم که شرایط را برای این که بتوانیم در سد مهاباد تمرین کنیم، تسهیل نمایند که متاسفانه موافقت نکرده اند گویا مخالفت عمده از طرف امور آب است.

هاژه ـ تا حالا شده به واسطه اینکه درآمد مناسبی نداشتید و از نوجوانی وارد این ورزش شده اید، خانواده از شما خواسته باشند دنبال شغل دیگری بروید؟

در سخت ترین شرایط در حالی که چندین اردو را با هزینه خانواده رفتم، آن ها مرا تشویق کردند، مادرم، برادرم، خواهرانم، آقای تدین برای من بسیار زحمت کشیده اند که من از همه آنان تشکر می کنم و آنان هیچگاه از من نخواستند که این ورزش را کنار بگذارم. حتی بعضی وقت ها من می گفتم پیش از این نمی توانم به شما فشار بیاورم و کنار می کشم اما آنان مخالفت می کردند.

آنچه که برای من سخت می باشد، عدم داشتن شغل است زیرا من از نوجوانی و 15 سالگی وارد این رشته شده ام و نتوانسته ام برای خودم شغلی دست و پا کنم و برادرم و خانواده ام نیز توانایی تأمین مخارج من را ندارند. اگرچه وقتی کسی عضو تیم ملی می شود باید هزینه های وی را تأمین کنند اما به خاطر اینکه در ایران ورزش ناشناخته ای است و آنطور که باید به آن توجه نمی شود. این در حالی است که این رشته از قدیمی ترین ورزش های المپیک است و از المپیک 1904 سوئد تا کنون در مسابقات مختلف المپیک به عنوان ورزش اصلی مدنظر بوده است. از طرف دیگر مجموعه قایق های بادبانی دارای 11 مدال طلا، 11 مدال نقره و 11 مدال برنز المپیک هستند که می طلبد مسئولان توجه بیشتری بدان نشان دهند.

هاژه ـ به نظر شما چه چیزی باعث شد که خانواده علیرغم شرایط سخت هیچگاه نه نگویند و مشوق شما باشند؟

علت اول؛ اعتمادی که خانواده به من دارند و متقابلاً من به آنان دارم. علت دوم؛ آنان همیشه گفته اند کاری کنم که مایه خوشحالی خانواده و جامعه باشد و همیشه به من گفته اند که مایه افتخار آنان هستم و تاجایی که بتوانند از من حمایت خواهند کرد. آنان دوس دارند به بلندترین قله های موفقیت دست یابم و من هم در این راستا تمام تلاش خود را انجام خواهم داد. هنگامیکه در مسابقه نتیجه خوبی کسب می کنم مادرم از خوشحالی گریه می کند و خوشحالی وی مایه  دلگرمی من است و برادرم نیز همیشه مشوق من برا کسب موفقیت های بیشتر بوده است. اگرچه شاید شرایط کنونی برای من و خانواده ام سخت باشد ولی ما به آینده خوشبین هستیم و امیدواریم بتوانیم مزد تمام تلاش هایم را با قهرمانی، رسیدن به موفقیت و جایگاه بهتر دریافت کنم.

هاژه ـ از مسئولین شهر آیا کسی به شما کمک کرده است؟

آقای محمودزاده نماینده محترم، همیشه نسبت به من لطف داشته اند و ایشان قول های نیز برای کمک به من داده اند. در شرایط حاضر برای رسیدن به المپیک نیاز به حمایت جدی مسئولان دارم.

باید بین سطوح مختلف ورزش به صورت حرفه ای مسئولان فرق قائل شوند و از ورزش های در سطح بالا حمایت بیشتری انجام دهند. تا به حال برای برخی از مسابقات از جیب خودم هزینه کرده ام برای همین مسابقات مجارستان حدود 14 میلیون تومان هزینه نموده ام در حالی اخبار مربوط به شرکت در این مسابقات را تمام خبرگزاری ها و خود فدراسیون با آب و تاب زیاد منعکس کردند اما هزینه ای به من برای حضور در این مسابقات ندادند. همچنین در مسابقات بارسلون نیز که به عنوان تنها نماینده آسیا در این مسابقات شرکت کرده بودم، حدود 16 میلیون تومان از جیب خودم هزینه کردم.

در حال حاضر برای تأمین هزینه تهیه وسایل مرتبط با قایقرانی، هزینه های شرکت در اردوها برای آماده سازی، هزینه مربی تغذیه و... برای رسیدن به المپیک نیاز به حدود 200 میلیون تومان دارم. به علت مشکلات مالی خود فدراسیون مجبور شده ام بخش زیادی را از جیب خود هزینه کنم و تنها بخشی به واسطه وجود اسپاسر تأمین شده است.

حدود 2 سال است که با هزینه شخصی خودم تمرین می کنم و راهی مسابقات می شود و دیگر توانایی مالی برای ادامه این روند را ندارم (وام گرفته ام حتی طلاهای مادرم را فروخته ایم و برادرم ماشین خودش را به فروش رسانده است) با مشکلات بسیاری برای شرکت در این مسابقات دست و پنجه نرم کرده ام، بعضی ها تنها حضور من در این مسابقات را می بینند و مشکلات رفتن به این مسابقات را اصلا نمی بینند.

هاژه ـ فدراسیون در سفرهای برون مرزی هزینه ها را متقبل نمی کند؟

فدراسیون همانطور که گفتم خود دارای مشکلات مالی است و این مشکلات نیز تا حدودی قابل درک است، ولی ویزا و هماهنگی های فدراسیون جهانی و... را برایم انجام داده است. این مطلب را باید ذکر کرد که در صورت عدم تأمین هزینه های مورد نیاز احتمال بر هم خوردن برنامه ریزی هایم برای رسیدن به المپیک لطمه وارد شود. حتی خود سایت ویژه فدراسیون قایقرانی در ارتباط با مشکلات مالی من گزارش ویژه ای چاپ و منتشر نمود که در آن به مشکلات پیش روی ما پرداخته است.

در شرایط حاضر بهترین گزینه برای تأمین هزینه های این مسابقات جذب اسپانسر مناسب است که با توجه به روابطی که من با بخش های مختلف رسانه ای در سطح کشور دارم می توانم برای شرکت و فرد خاصی که اسپانسری را برعهده بگیرد تبلیغات مناسبی به صورت های مختلف انجام دهم (ورزش 3، سایت ها و روزنامه های مختلف و...). اگر تنها با یک اسپانسر به تفاهم نرسیدم می توانم با چندین اسپانسر وارد مذاکره شوم و کاری تبلیغاتی آنان را بر عهده بگیرم.

در صورت وجود اسپانسر بسیاری از مشکلات من حل خواهد شد و می توانم به خیالی آسوده به مسابقات المپیک فکر کنم. من اگر در ماه های وجود مسابقات شرکت نکنم نبض کار از دستم خارج شده و نمی توانم آمادگی خودم را حفظ کنم.

3 سال پیش زمانی که اسپانسر داشتم در مسابقات جهانی و اروپایی مقام های 6 تا 20 را در اختیار داشتم و هم اکنون در نبود اسپانسر و تأمین هزینه های مربی و تمرین این جایگاه به 40 و 50 رسیده است.

هاژه ـ آقای احمدی از حضور شما در دفتر پایگاه خبری هاژه بسیار سپاسگزاریم، امید داریم با پشتکاری که دارید موفق خواهید شد و امیدواریم مسئولین و سایر دلسوزان نیز حمایت های ویژه ای از شما به عمل آوردند.

امیدوارم بتوانم برای اولین بار در مهاباد تاریخ سازی کنم و به مسابقات المپیک 2020 راه پیدا کنم. مردم ما را دعا کنند. این موفقیت ها را مدیون مجموعه ای هستم از جمله خانواده، مربیان، آقای عباس امینی رئیس فدراسیون قایقرانی، آقای چمن گلی مدیر کل ورزش و جوانان آذربایجان غربی، آقای ایراندوست معاون اداره تربیت بدنی آذربایجان غربی، آقای محمودزاده نماینده مردم مهاباد، دکتر شجاعی فرماندار، آقای مصطفی پور رئیس اداره ورزش و جوانان، آقای باپیر آقایی رئیس قبلی اداره ورزش و جوانان، آقای خلیلی رئیس دانشگاه پیام نور مهاباد که از همه آنان تشکر ویژه دارم.