اسمش را که می پرسم، بی درنگ جواب می دهد، پدرام هجرانی هستم از دیار همیشه سبز مریوان.پدرام کافه ای سیار در کنار دریاچه ی زریوار دارد.دو سماور ذغالی داشت، اما به یک باره تصمیم گرفت، سماورهای ذغالی اش را کنار نهد و به جایش گلدان های گل بگذارد.
پدرام‌از علاقه اش به محیط زیست می گوید و از اینکه جنگلهای بلوط به دست برخی ها به شدت در حال تخریب و تاراج هستند، گلایه ی بسیار دارد و گفت: عذاب وجدان داشتم از اینکه سوخت سماورهایم چوب های بلوط بودند، چرا به خاطر پول و درآمد زیستگاههای سبز تخریب شوند، پس اول از خودم شروع کردم که محیط زیست را پاس بدارم.
پدرام‌در ادامه با بغض گفت: شهدای زیست محیطی شریف باجور و امید رحمتی نیا برای ما الگوهای خوبی هستند، آنها جان شان را دادند، تا محیط زیست ما سالم بماند.
پدرام که دستی هم در ورزش کوهنوردی دارد، از سکوت و مماشات در برابر تخریب جنگل های بلوط زاگرس ،تجارت و قاچاق چوب به شدت انتقاد می کند و این بی توجهی به تجارت چوب به بهای نابودی جنگل های بلوط را شرم آور خواند.این جوان مریوانی با تاکید می گوید:" همه در برابر محیط زیست مان مسئولیم ، نباید با سکوت و انفعال چشم را بر تخریب و تاراج آن ببندیم."
این مدافع محیط زیست وضعیت تخریب و نابودی جنگل های بلوط را فاجعه بار دانست و می پرسد:"به راستی این افراد چگونه و با چه مجوزی اینگونه بی محابا در مقابل چشم مردم به قاچاق چوب به قیمت نابودی زیستگاهای طبیعی مشغول اند و به کسی پاسخگو نیستند.او شهروندان و دوستداران محیط زیست را به پاسداشت و حفظ محیط زیست فرا می خواند و از این حق انسانی برای همه می گوید.
پدرام امیدوار است و به آینده یی سبز می اندیشد.