بحران آب

جناب آقای مهندس ستوده، نماینده محترم مردم باوقار شهرستان مهاباد و حومه

با اهدای سلام و تحیات الهی؛

همانگونه که متسحضرید، در شرایط فعلی، بحران آب یک هشدار زیست‌محیطی ساده نیست، بلکه به یکی از مهم‌ترین چالش ملی کشور تبدیل شده است. بحران آب یعنی تهدید مستقیم زندگی امروز ما و نابودی فردای فرزندانمان. با وضعیت حاکم بر منابع آبی کشور، دیگر نمی‌توان با لبخند و چند توصیه اخلاقی از کنار این واقعیت گذشت. واقعیتی که هر روز با چشم خود مشاهده می کنیم: از یک طرف؛ کوچه‌هایی که با آب شرب شسته می‌شوند، خودروهایی که ساعت‌ها زیر شلنگ آب، برق انداخته می شوند و فرش‌هایی که وسط حیاط، کوچه، پشت بام و خیابان با حجم زیادی از آب شهری شسته می‌شوند، و از سوی دیگر؛ قصور دستگاه‌های ذیربط هم در نظارت و هم در نگهداری، ترمیم و بازسازی به موقع تاسیسات آبرسانی. بارها دیده‌ایم که لوله‌های آب شرب در کوچه‌ها و محلات مختلف شهر دچار شکستگی می‌شوند و آب تصفیه‌شده در سطح معابر جاری می‌ماند. این اتلاف عظیم، به‌روشنی ناشی از کوتاهی ادارات و سازمان های مربوطه در انجام وظایف قانونی خود است. مطابق اصول مسلم حقوق، دستگاهی که مسئول نگهداری و مرمت شبکه آبرسانی است، در برابر این هدررفت پاسخگو است و چنین اهمالی صرفاً یک تخلف اداری نیست، بلکه می‌تواند به عنوان ترک فعل در صیانت از اموال عمومی، تبعات کیفری نیز برای مدیران ذیربط در پی داشته باشد. عدالت اقتضا می‌کند همان‌گونه که با شهروندان متخلف برخورد می‌شود، مدیران قصورکننده نیز پاسخگو باشند و هیچ‌کس در برابر این اتلاف گسترده، که نوعی بی توجهی آشکار به حقوق عمومی و مصالح ملی کشور است، مصونیت نداشته باشد. که این قسمت از قضیه مستقیماً جزو وظایف نظارتی شما محسوب می شود.  

نماینده محترم، طبق اصل ۴۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آب جزو اموال عمومی است و در مالکیت اختصاصی هیچ فردی قرار ندارد. هر قطره‌ای که جاری می شود، در واقع از جیب همه مردم و از سهم نسل‌های آینده تلف می‌شود. این همان نقطه‌ای است که حقوق کیفری باید وارد عمل شود. زیرا حقوق کیفری برای همین ایجاد شده است که در برابر رفتارهایی که به جامعه آسیب می‌زنند، بایستد. نمی‌توان پذیرفت که تلف عمدی یا بی‌رویه اموال عمومی جرم باشد اما نابودی این سرمایه ارزشمند و حیاتی بدون هیچ ضمانت اجرایی رها شود.

مسئولان کشور، سال های سال است با خواهش، تمنا و توصیه، درخواست می نمایند که در مصرف آب صرفه‌جویی کنیم اما این شیوه و روش چندان مثمرثمر واقع نشده است. تجربه نشان داده که خواهش، توصیه و حتی تذکر، هرچند لازم، اما به تنهایی کافی نیست. جامعه‌ای که بحران آب را جدی نمی‌گیرد، نیازمند برخورد جدی‌تر است. امروز وقت آن است که مدیریت بحران آب در سطح کشور، از مرحله توصیه و تذکر عبور کند و به مرحله اقدام برسد. پیشنهاد می‌شود که نهادهای متولی، در برابر مصرف‌کنندگان متخلف که با بی تدبیری، بی مسئولیتی و انجام کارهای غیرمعقول و سهوی با آب شرب، آن را بیهوده هدر می دهند، مطابق قوانین و مقررات، آیین نامه ها و بخشنامه های مربوطه تدابیر قاطعانه‌ای همچون قطع موقت انشعاب آب، جریمه نقدی یا معرفی به دستگاه قضایی تحت اتهام «اتلاف اموال عمومی» را اتخاذ نمایند. این اقدامات علاوه بر اثر بازدارندگی فوری، به جامعه پیام روشنی می‌دهد و آن اینکه، اتلاف آب نه تنها یک عادت ناپسند، بلکه رفتاری ضد اجتماعی و مغایر با حقوق عامه است. تنها اینگونه است که جامعه پی خواهد برد، مصرف بی رویه آب، یک رفتار ضد اجتماعی و غیرقانونی است نه یک انتخاب شخصی.

با این حال، آنچه می‌تواند این حرکت را پایدار و منسجم سازد، ورود مجلس شورای اسلامی به عنوان عالی ترین نهاد قانونگذاری در کشور است. شما به عنوان نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی، در جایگاهی قرار دارید که می‌توانید این مطالبه ملی را به نتیجه برسانید. امروز خلاء قانونی در زمینه جرم‌انگاری هدر دادن آب هم از سوی شهروندان و هم دستگاه های متولی به دلیل تعلل در عملکرد صحیح به وضوح احساس می‌شود و شما می‌توانید با تدوین و تصویب قانون یا حداقل ماده واحده‌ای صریح، این نقص را برطرف کنید.

نماینده محترم مردم شریف شهرستان مهاباد، شهروندان از شما انتظار دارند که در برابر این بحران ملی سکوت نکنید. امروز وقت آن است که دیدارهای تشریفاتی و هزینه بردار، امورات تکراری، غیرضروری و حاشیه ای را کنار بگذارید و این مسئله حیاتی را در اولویت کار خود قرار دهید. شما وکیل مردم در دفاع از حقوق عمومی و حفظ میراث مشترک ملت هستید.

مهندس ستوده عزیز، قانونگذاری درباره حفظ آب، تنها یک اقدام اداری نیست؛ این قانون می‌تواند به‌عنوان میراثی ماندگار از دوره نمایندگی شما ثبت شود؛ میراثی که نسل‌های آینده از شما به نیکی یاد کنند. تردیدی نیست که اگر امروز اقدامی جدی صورت نگیرد، فردا با چالش‌هایی مواجه خواهیم شد که دیگر نه با قانونگذاری و نه با برخورد قضایی قابل جبران نیستند. خشک‌شدن سفره‌های آب زیرزمینی، مهاجرت‌های گسترده، افزایش تنش‌های اجتماعی و حتی تهدید امنیت ملی، تنها بخشی از پیامدهای بی‌توجهی به این بحران است. بنابراین مسئولیت شما و سایر نمایندگان معزز در مجلس شورای اسلامی، تنها یک مسئولیت سیاسی نیست؛ بلکه وظیفه‌ای ملی، دینی و تاریخی است.

تاریخ به روشنی قضاوت خواهد کرد که در این برهه حساس، نمایندگان مردم چه کردند؟ آیا قانون نوشتند و جلوی هدررفت این سرمایه ملی را گرفتند؟ یا با سکوت و تعلل، اجازه دادند بحران آب آینده کشور را به تاریکی بکشاند و به بستری برای بهره برداری قدرت های خارجی منفعت طلب و تهدیدی علیه امنیت و توسعه ملی تبدیل شود.

جناب آقای مهندس ستوده، نماینده محبوب و پرتلاش مهاباد، امروز زمان تصمیم است. تصمیمی برای حفاظت از مهم‌ترین سرمایه ملی و حیاتی کشور. مردم به اقدامات شما چشم دوخته‌اند. از شما انتظار می‌رود پیشگام این مطالبه باشید و طرح جرم‌انگاری «هدر دادن آب» را هر چه سریع‌تر در دستور کار خود و طرح در مجلس شورای اسلامی قرار دهید.